Βιώνουμε  το τελευταίο διάστημα  μία άνευ προηγουμένου βίαιη αναδιανομή των εισοδημάτων ,που στιγματίζει βάναυσα την νεώτερη ιστορία της χώρας μας. Η κυβέρνηση με τις συνεχόμενες περικοπές μισθών και συντάξεων, σε συνδυασμό με τα σκληρά φορολογικά μέτρα, οδηγεί μαθηματικά μισθωτούς και συνταξιούχους στην κοινωνική εξαθλίωση. Την ίδια στιγμή οι προνομιούχες και οικονομικά ισχυρές κοινωνικές ομάδες συνεχίζουν ανενόχλητες το πάρτι κερδοσκοπίας, και όντας στο απυρόβλητο του ελέγχου, διευρύνουν τα κέρδη, τα προνόμια και την εξαγωγή του πλούτου τους σε τράπεζες του εξωτερικού(Κύπρο, Ελβετία).

Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι εκείνοι, οι οποίοι για μία ακόμη φορά πληρώνουν την εγκληματική ανεπάρκεια των πολιτικών μας, αλλά και ελλείμματα που άλλοι δημιούργησαν, λεηλατώντας τον δημόσιο πλούτο και καταστρέφοντας την χώρα.

Οι ευθύνες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι τεράστιες καθότι η διάσπαση του, κυρίως σε τριτοβάθμιο επίπεδο, ο εγκλωβισμός του σε παραταξιακές λογικές, αλλά και η κομματική του σε πολλές περιπτώσεις καθοδήγηση ,έχει απογοητεύσει τα μέγιστα εργαζομένους και συνταξιούχους, οι οποίοι έχουν γυρίσει τις πλάτες στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα. Ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στην δομή, την λειτουργία και την νοοτροπία, έτσι ώστε να παύσουν να απέχουν από τις δραστηριότητες του κινήματος, κάτι το οποίο διευκολύνει ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση στο έργο της.